سلام
حدود یک سال و خورده ای میشه که دیگه مطلبی ننوشته ام، تو طول این مدت چندین بار به وبلاگ سرزدم و قصد نوشتن کردم، اما دستِ دلم به هیچ وجه به نوشتن نمی رفت. تو همین ماه فروردینی چندین بار با خودم کلنجار رفتم که شروع کنم به نوشتن . اما باز هی بهانه ی اتمام کارهای عقب افتاده، توی ذهنم باعث پس زدن این هدف می شد. خلاصه امروز صبح، صبح هفتمین روز ماه رمضون خیلی اتفاقی نشستم پشت میز و میخوام شروع کنم به نوشتن.
شاید خیلی با من آشنا نباشین و ندونین من کی هستم. من دانشجوی ترم یازده پزشکی هستم. یعنی ورودی 93 بین الملل. تو این یازده ترم روز های عجیب و خیلی عجیبی رو گذرانده ام. تا حد زیادی کمال طلب هستم و خیلی دوست دارم سخت تلاش کنم و خیلی سرم تو کتاب و لب تاب و درس باشه. اما از طرف دیگه هم اصلا دوست ندارم تک بعدی باشم . به همین دلیل از بچگی دروازه بان بودم. تا همین چند وقت پیش که مسابقات دانشگاه های ایران بود و رفتم وایسادم تو دروازه ی دانشگاه. یکی از مهم ترین دلیل هایی که وقت کمک میارم به نظرم همین هستش . چون میخوام تک بعدی نباشم و این منجر میشه به چند تا 16 در تمومی ابعاد بجای دوتا 19 و دوتا 12 در بعد های مختلف. برای همین سعی میکنم بیشتر کار کنم و تلاش کنم. به همین دلیل هیچ وقت سرم خالی نیس و برای حداقل دوماه بعدم هم مشغله ذهنی دارم.
یکی از مهم ترین دلیل هام که باز میخواستم برگردم به وبلاگ و دور شم از فضاهای مجازی؛ اینستاگرام و . دقیقا همینه. میخوام اینجا دلمشغولی هام رو بنویسم . میخوام باز روزمرگی هامو بکشونم اینجا . تا شاید چند روز دیگه که میام و این متن ها رو میخوانم آرامش پیدا کنم و بفهمم که من واقعا آدم زحمت کشی هستم . تا بفهمم واقعا برا همه چیز برنامه ریزی کردم.
اومدم اینجا تا این بار بجای روزهای دانشکده از روز های بیمارستان بنویسم
تا بجای نوشتن از دوست هام از مریض هام بنویسم
اومدم تا به جای دغدغه های کوچک درسی و دانشگاهی از دغدغه های زندگی و درد بیمار هام و فکرمشغولی های آینده بنویسم
اومدم اینجا تا سفره ی حیاط خلوت زندگیم رو اینجا مجددا پهن کنم
و باز بنویسم از روز های پشت سر . از روز های پیش رو !!
صبح هفتم رمضان 1441؛ شروعی دوباره
های ,کنم ,روز ,همین ,خیلی ,تو ,روز های ,کنم و ,و خیلی ,اینجا تا ,از روز
درباره این سایت